Geçmişe gitmişken biraz da çocukluğunuzdan bahsedelim. İzmir’de büyümüşsünüz. Çok yaramazmışsınız, hatta beşinci kattan düşmüşsünüz.
Evet, düştüm, ikinci kattaki demir kazığa kalbimin yanından kazağım takılıyor ve bir sıyrık bile olmadan kurtuluyorum. Sonra dört yaşında babamla gittiğimiz arabadan düştüm, bacağımın üstünden arkadaki araba geçti. Hemen kalkıp beni bırakıp nereye gidiyorsunuz diye peşlerinden koşmuşum. Çok korkusuzdum.
Bu çılgınlığın, bu risk severliğin ne kadarı şu anda yaşamınızda?
Hiçbir zaman bana bir şeyler çok riskli gelmediği için, bir gün herşeyi bırakıp gidebilirim. Bu hepimizin ağzında olan bir şey ama ben bunu gerçekten yapabilirim.
Bir insanın yaşamadan ölmemesi gereken duygu ne?
Annelik. Keşke vaktim olsa ve yapabilecek durumda olsam, beş altı çocuk yaparım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder