Babasını kaybettiğinde Nehir’e ne oldu?
Birden bire yetişkin oldu. Bir günde!
Nasıl oldu bu?
İlk başta anlamıyorsun tabii... Babam kanserdi. Öldükten üç gün sonra, birden bire yağmur yağmaya başlamıştı. Toprak kokuyordu ve ‘Bir dakika ya!’ dedim. ‘Babam toprağı, bahçeyle uğraşmayı çok seviyordu. Ölen de o değil zaten, bu onun kıyafeti, üstünden çıkarıp attı. Doğa da, yağmur da, toprak da onun matemini tutuyor şu anda’ dedim ve ağlamam bitti.
Bir anda aile dinamikleri de değişti herhalde...
Annem o kadar duygusaldı ve abim de o kadar etkilenmişti ki benim böyle bir lüksüm yoktu. Kendimi çalışmaya verdim, bir sene boyunca hiç durmadan dört işte çalıştığımı hatırlıyorum o yıl. Aslına bakarsanız bu da depresyonun başka bir çeşidi idi. Kayıp kolay değil, bir de ben babamı ellerimde kaybettim. Son nefesini benim gözümün içine bakarak ve ben ona gözü arkada kalmasın diye cümleler kurarken verdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder