Bir röportajınızda ‘Biri kötü duruma düştü mü içten içe herkes seviniyor. Gamze Özçelik ve Sanem Çelik olayında da böyle oldu’ demişsiniz.
Evet, böyle bir durum var galiba. Birbirimizin kötülüğünden beslenmeye başladık. Şunu biliyorum ki herkesin içinde iyilik ve kötülük var. Ben on yaşındaydım, annemle babamın ayrıldıkları dönemdi. Sonra teyzemle eniştemin arası bozuldu. Bir anda içimdeki ses, onlar da boşansın, kuzenlerim de benim gibi olsun, yalnız kalmayayım gibi bir şey dedi. Ne fena bir şey.
Korkutucu ama çok insanca değil mi?
On yaşındaydım bu sesi duyduğum ve onu öldürmek için çaba sarf ettiğimde. Kendimi susturmak istedim. Bu tabii orada başlayıp biten bir şey değil. Hayatın içinde sınavlar hep var. Bir tek Gamze ve Sanem değil, Sibel Kekilli olayında da oldu aynı şey. Bir şekilde, vakti zamanında, hayatının bir döneminde bir şeyler yaşamış. Para kazanmak için veya değil, biz orada değildik, bilemeyiz.
Bu tür olayların en acı tarafı ne?
Çelişki! Biz öyle garip insanlarız ki, insanların acısını koşturarak paylaşıyoruz. Ama birisi başarılı olunca, illa onda yamuk bir taraf bulmaya çalışıyoruz.
